DAGBOEK MWANZA 24 AUGUSTUS 2015

DAGBOEK MWANZA 24 AUGUSTUS 2015

Vanmorgen vertrokken ,nadat ik eerst weer met veel moeite met het internet de dagboeken had verstuurd, naar de savanne.

Het wordt een lange dag.

Nicolaas wijkt graag van de paden af en dan rijden we dwars door het gras naar een bepaalde boom waar hij iets ziet, of naar een rivier waar altijd wild te spotten is.

Het is echt de Afrikaanse massage via hobbel de bobbel, kuilen, waterwellen,geulen, enz..

De 4 wheeler trekt ons overal uit.

Achter een heuveltje komen we plotseling oog on oog te staan met een mannetjes leeuw.

Op nog geen 10 meter afstand.

Ik word toch wel angstig als de leeuw mij strak aankijkt met zijn gemene gele ogen.

Niets aan de hand zegt Nicolaas.

Er is met leeuwen nog nooit iets gebeurd in de Serengetti.

Hij kan mij toch niet helemaal gerust stellen.

Toch ga ik maar zitten in plaats van staand door het open dak te kijken.

Verderop in de bosjes liggen de vrouwtjes te dommelen in de schaduw onder een struik.

Vrouwtjes jagen als team en doden, de mannetjes eten hun deel op en zorgen voor nageslacht.

Na een tijdje naar dit tafereel gekeken te hebben rijden we weer verder richting rivier.

Tegen enen maken we onze picknick boxen open die de lodge ons vanmorgen meegaf op een veilige speciale picknickplek naast de landingsstrip voor kleine vliegtuigen.

Ziet er goed uit. Er ontbreekt ons aan niets.

De vogels die bekend zijn met de toeristen wachten geduldig af.

Aan de overkant heeft zich pa Baviaan geïnstalleerd om ook een graantje mee te pikken als we weg zijn hoop ik.

De veldmuizen zijn vaste bewoners van deze plek merk ik.

De dames naast onze picknicktafel hebben gelukkig de vele muizen  niet in de gaten.

Als we bij de rivier zijn aangekomen komt de walm van mest van de nijlpaarden ons al tegemoet in dit brakke water.

Ze zijn overdag geheel onder water, af en toe halen ze met hun kop boven water adem.

’s Nachts grazen ze op de oevers. Gevaarlijke en agressieve beesten ,zegt men.

Het is nu het droge seizoen .De rivier ligt grotendeels droog.

Te zien aan de over elkaar gestapelde rotsblokken en boomstronken kan het hier in het regenseizoen goed spoken.

Krokodillen liggen op de zandbakken te zonnen en te wachten op prooi.

Nu ik dit dagboek zit te schrijven, zit er in de boom net voor mijn terras een kleine vogel maar die een geluid kan maken zoals de diepste toon uit de panfluit.

Mijn broer René, de vogelaar, zal wel weten hoe deze Rwandese Pamfluter heet.

Ik ben niet verder gekomen dan de TV uitzendingen van de Baardmannetjes met hun vogel programma.

Meer vogels beginnen nu met hun avond concert in het dal.

Echt mooi om naar te luisteren.

Terug naar vanmiddag.

De Struisvogelfamilie zien we ook, vader, moeder en 3 tieners.

Nicolaas, de driver, had ze in mei al gezien toen het nog kuikens waren.

Toen waren er nog 8 nu slechts 3.

De natuur houdt zich hier zelf in stand.

Het is hier eten en gegeten worden.

De struisvogel verdedigt zich met zijn vlijmscherpe klauwen.

Natuurlijk kan hij ook heel hard lopen.

Tijdens onze savannetocht krijgen we diverse giraffe families te zien, terwijl de wevervogels hun hangende nesten in de bomen ernaast maken.

Prachtige en bijzondere beesten zijn die giraffes toch.

Ik heb er ook een paar aardige foto’s van gemaakt.

Nicolaas stapt de jeep uit en pakt een grote olifantendrol ,knijpt er in en ruikt er aan.

De olifanten moeten toch niet ver hiervandaan zijn vertelt hij mij.

We gaan op zoek, helaas hebben we de olifanten niet kunnen vinden.

Ik moet op tijd opbergen wat zo meteen komt de man met de speer mij weer halen voor het diner.

Toen ik bij de receptie was vanmiddag helaas geen internet.

Hat gaat met golven op en neer.

Ik probeer morgenochtend alles te versturen.

Ik sta wel een uurtje eerder op.

Mij bevalt het goed het eenmalig versturen van de dagboeken via reislogger.

Er kunnen nu ook foto’s bij.

Voorheen was dat een ramp en kwam er veel de volgende dag weer retour omdat de bestanden te groot waren.

Ik weet niet of allen het nu nog wel lezen.?

Helaas zijn de internet verbindingen in Tanzania slecht.

Dus er zitten wel eens een paar dagen tussen het verzenden.

Als je je aangemeld hebt krijg je bericht wanneer er weer een dagboekje op je mail staat.!!

De lucht kleurt nu prachtig rood .

Morgen voeg ik hier van de foto bij.

(rubriek foto’s aanklikken)

Het diner smaakte weer voortreffelijk ,ondanks dat de koe van de biefstuk wel heel lang naar het slachthuis had moeten lopen.

Even doorkauwen is dan het motto.

De zebra’s in het dal laten voortdurend hun alarm signaal horen.

We horen voortduren het hoge hinniken van de zebra’s

Waarschijnlijk hyena’s of leeuwen bij hen in de buurt,  die hun slag willen slaan.

In de duisternis is er weinig van te zien, maar je hoort dat er paniek is.

OP diverse foto’s zie je zwarte grond.

Grote stukken hoog gras worden er in deze maanden in de Serengetti  afgebrand.

Snel schiet het nieuwe malse gras op De apen hebben het snel in de gaten en je ziet ze op die zwarte grond het net opgeschoten gras eten, dat lekker zoet schijnt te zijn.

De Massai met speer brengt mij weer keurig thuis.

Hij schijnt met zijn lantaarn voortdurend in het hoge gras en struiken.

Je weet maar nooit.

Ik draai het slot nog een keer om en voel mij veilig.

Nee geen TV in de lodge.

Alleen maar genieten van de Schepping.

Ik duik onder het muskieten net om morgen een uurtje eerder op te staan om dit verhaal te versturen.

We zullen zien.  Pole Pole

Wally