DAGBOEK MWANZA 25 AUGUSTUS 2015

Vanmorgen vroeg na het ontbijt snel naar de receptie om de dagboeken en foto’s te versturen.

Helaas dat lukte in eerste instantie niet.

Internet met golven van up en down.

Uiteindelijk lukte het dan toch ze naar Nederland te sturen.

Nicolaas meldt zich ,ik reken af aan de receptie, ik geef de Massai nog een fooitje die mijn koffer haalde van mijn huisje.

Ready for take off.  Here we go! voor de laatste rit in de Serengetti.

Nicolaas rijdt niet graag op plat getreden paden, zodat we  dwars door het hoge gele gras ons een weg banen.

Dat we niet verdwalen is mij een raadsel.

Hij wil nog wel die leopard spotten. Helaas het is hem niet gelukt. Daarentegen wat we wel gezien hebben is meer dan de moeite waard.

De bekende notarisvogel konden we diverse malen spotten met zijn zwart/witte jasje aan.

Een hele familie Topies krijgen we vlak voor de jeep.

Niet te vergeten Miss Piggie die het open lopen zet met de staarten omhoog.

Ze grazen op hun knieën wat een koddig gezicht is.

Hyena’s die enge beesten spotte ik diverse malen vandaag.

Maar ook zij hebben een plaats en taak in de natuur.

Ze worden ook wel de bone crackers genoemd.

De botten schijnen ze ook te eten.

Picknicken doen we op een speciale veilige plek.

De picknick box van de lodge ziet er weer fantastisch uit.

De vogels azen op de kruimels die van tafel vallen.

De bavianenfamilie wacht rustig op een afstand tot we vertrokken zijn.

We starten de motor weer en vervolgen onze weg door de wildernis.

Zo ver je kijken kunt is er geen huis of mens te zien. Alleen maar puur natuur.

Een prachtige ooievaar met fel rode snavel blijft rustig staan als we dichtbij naderen met de landcruiser.

Mooie vogel.

Na een tijdje rijden door het struikgewas langs de rivier, horen en ruiken we de nijlpaarden al.

Wat een menigte.

Ze houden waarschijnlijk hun jaarlijkse vergadering, iedereen is aanwezig.

Het is een geproest en diep gebrom als ze elkaar in de weg zitten.

Op de zandbank liggen 5 krokodillen te zonnen, zoals je op de foto kunt zien.

We blijven maar op een afstand.

We willen nog graag naar huis.

Ik geniet nog even van het vergezicht.

Het is nu echt tijd om de Serengetti te verlaten.

We vervolgen onze weg over de asfalt weg. Dat is echt een luxe na 3 dagen door elkaar geschud te zijn.

Alsof we over de weg deinen,heerlijk wat een genot.

Langs de weg speelt zich ook van alles en nog wat af.

Vrouwen met grote pakken of emmers water op hun hoofd.

Zodra je een dorp binnen komt staat er bij elke verkeersdrempel

 een groep kinderen die suikerriet verkopen aan de voorbijgangers.

Ze krioelen ook om de bussen die naar Kenya  reizen en bieden allerlei etenswaren aan.

Het is een gedrang van jewelste om vooral de eerst te zijn.

Langs de grote weg speelt zich de grote handel af.

Tientallen eettentjes waar op de grond een vuurtje gestookt wordt en gekookt.

Ik zie de kapper, beautysalon ,garage, limonade verkopers

En kuddes vee die naar de drinkplaatsen gedirigeerd worden.

Iedere dag weer door het stofpad .

Kleine jongens doen de geiten Grote mannen leiden de runderen met geweldig grote horens naar de weide of ater plaatsen.

Tot mijn verbazing zie ik dat de kuddes gedrenkt worden in dezelfde  rivier, plas waar men ook alle containers vult voor huishoudelijk gebruik.

De koeien staan tot hun knieën in het water terwijl op hetzelfde moment de buurman zijn container vol laat lopen met water.

Ze rijden weer weg met wel 6 containers op 1 fiets.

Het gebied is erg heuvelachtig.

Het zweet breekt me uit als ik er naar kijk.

Na een paar uur zijn we weer in Mwanza en staan de Massai boys mij al op te wachten.

Eerst even een koude versnapering bestellen en vervolgens het dagboek schrijven en proberen te versturen.

Tot morgen

Wally